York Chocolate

In 1983 op een geitenmelkboerderij van Janet Chiefari in Grafton, New York, had een langharige zwart-witte schuurkat genaamd Blacky een romantische ontmoeting met een langharige zwarte kater genaamd Smokey, die een nest kittens produceerde met een langharige bruin en wit poesje genaamd Brownie. Wat de namen van deze katten in originaliteit misten, maakte het kitten zelf goed met haar aantrekkelijke kleur en charmante persoonlijkheid. De volgende zomer leerde Brownie de feiten van het leven van haar knappe langharige vader en produceerde een nest met Minky, een langharige zwarte mannelijke kitten.

In 1985 leerde Brownie haar inmiddels volwassen zoon Minky over de katachtige feiten van het leven, en ze produceerden twee kittens: Teddy Bear, een langharige bruine kater, en Cocoa, een langharige bruine en witte poes. Inmiddels was de boerderij behoorlijk wat katten gegroeid met lange glanzende jassen. De eigenaar van de boerderij, Janet Chiefari, werd niet alleen gegrepen door de lange, zachte, rijkgekleurde jassen en consistentie van het exterieur van de katten, maar ook door hun intelligentie en zoete temperament. Als geitenboer wist Chiefari veel van geiten en geitenfokken, maar weinig van katten en kattenfokken; in het begin wist ze alleen dat katten bedreven waren in het verwijderen van knaagdieren in haar schuren, en als ze ongewijzigd bleven, vermenigvuldigden ze zich snel.

Chiefari begon elk boek over kattengenetica te lezen dat ze kon vinden. In 1989 had Chiefari haar veranda veranderd in een cattery, die ze Upon the Rock noemde. Ze creëerde een fokprogramma met Brownie, Minky, Teddy Bear, Cocoa en al hun chocoladebruine nakomelingen. Chiefari plaatste de tien kittens die ze niet wilde gebruiken in het fokprogramma bij verantwoorde huizen. Tot Chiefari’s verbazing fokten de katten waar, en produceerden stevige en tweekleurige langharige bruine katten met gladde, niet-matterende vachten; Chiefari merkte op dat hun hoofdvorm, lichaamstype en vachttype vanaf het begin consistent waren.

Omdat lang haar wordt geregeerd door een recessief gen en beide ouders lang haar hadden, betekende dit dat ze elk twee exemplaren van het langhaargen hadden. Daarom was het enige mogelijke resultaat langharige kittens. Bovendien moeten Blacky en Smokey elk één kopie van het dominante zwarte gen (B) en één kopie van het recessieve bruine allel (b) hebben gehad om Brownie te produceren; om bruine kleuren tot uitdrukking te brengen, moeten bruine katten twee exemplaren van het b-gen erven, één van elke ouder. Daarna, wanneer twee bruine katten samen werden gefokt, waren alle kittens ofwel bruin of bruin met wit, afhankelijk van de overerving van het witte spotting-factor-gen, dat witte wanten en witte vlekken veroorzaakt.

In de zomer van 1989 omvatte Chiefari’s cattery zevenentwintig langharige, effen bruin of bruin met witte tweekleurige katten en kittens, en ze was zo enthousiast over haar nieuwe ras dat ze op zoek ging naar manieren om ze te promoten. In juli 1989 stelde de dierenarts van Chiefari haar voor aan Nancy Belser, een kattenfokker en keurmeester van de Cat Fanciers ‘Federation (CFF). Belser kwam naar de cattery en bevestigde wat Chiefari al geloofde: dit ras was anders dan alle andere kattenrassen. Nancy Belser moedigde Chiefari aan om haar katten in CFF te exposeren. De achtergrond van Chiefari bereidde haar niet voor op de ontmoedigende taak om een ​​nieuw kattenras te starten, maar ze hield van haar katten en geloofde erin, dus sprong ze met beide voeten in. ‘Beide voeten en totale onwetendheid’, merkte ze op in een later interview.

In september nam Chiefari Prince, een bruine, zes maanden oude reu, mee naar een CFF kattenshow en registreerde hem in de categorie kitten voor huisdieren (HHP). Bij die eerste show won Prince vier rozetten en won hij een trofee voor de eerste plaats. Opgewonden door de warme respons en de snelle acceptatie die ze op die eerste show ontving, begon Chiefari het proces om de York Chocolate in de schijnwerpers van de kat te zetten door een nieuwe rasstatus aan te vragen bij CFF en ACFA. Het ras had nog steeds geen naam, dus na enige gedachte koos ze voor York Chocolate: “York” voor haar thuisstaat New York en “Chocolate” voor de karakteristieke kleur van het ras. Met hulp van CFF en ACFA schreef ze de eerste rasstandaard.

In maart 1990 werd de York Chocolate geaccepteerd als een experimenteel ras in zowel CFF als ACFA. Rond dezelfde tijd werd het eerste lavendelkatje geboren. Wanneer een kat twee exemplaren van het recessieve verdunde kleurgen d erft, één van elke ouder, in plaats van het dichte gen D, wordt de kleur bruin een zachtgrijs dat bekend staat als lavendel. Lavendel en tweekleurige lavendel werden aan de standaard toegevoegd.

Er zijn meer dan één fokker nodig om geaccepteerd te worden in de verenigingen, dus begon Chiefari andere fokkers, familieleden, vrienden en buren te rekruteren; zowat iedereen die Chiefari kende, kreeg een pitch over de geneugten van het bezitten en fokken van York Chocolates. Het aantal York Chocolate-fokkers nam toe en slechts twee jaar later, 1992, kreeg de York Chocolate de kampioenschapsstatus in CFF. De Canadese fokkers Michèle en Frank Scott raakten betrokken bij het ras en samen met andere leden van hun nieuw gevormde York Chocolate Society hebben ze bijgedragen aan het verkrijgen van erkenning bij de Canadian Cat Association (CCA). In 1995 verleende CCA de kampioenschapsstatus voor de York Chocolate. CCA vroeg echter om kleine formuleringswijzigingen in de standaard, inclusief dat het York Chocolate Genetics Committee schriftelijke goedkeuring moet geven aan alle huiskatten die gebruikt worden als outcrosses in York Chocolate fokprogramma’s. Het belangrijkste doel van deze regel was om te voorkomen dat het geslachtsgebonden oranje gen zich in het ras vestigde en werd gemakkelijk geaccepteerd door fokkers.

Anna en Francesco Baldi uit Verona, Italië waren de eerste Europese kwekers van de York Chocolate. Ze kochten verschillende York Chocolates van Michèle en Frank Scott in Canada en Emile Belisle en Pat Chew in de Verenigde Staten om hun cattery te vestigen. Hoewel de Baldi’s niet langer fokken, waren ze behulpzaam bij het opzetten van de International York Chocolate Federation (IYCF), een in Italië gevestigde organisatie van fokkers en liefhebbers die zich inzet voor het behoud en de promotie van de York Chocolate. In 1997 waren IYCF-leden en andere fokkers en liefhebbers succesvol in het verkrijgen van de acceptatie van York Chocolate bij de World Cat Federation (WCF) gevestigd in Duitsland en andere internationale en Europese verenigingen, waaronder de World Felinological Federation (WFF) in Moskou, Rusland, de Internationale Progressive Cat Breeders ‘Alliance in Upton.