Munchkin

De versie van downsizing van de kattenliefhebber – de Munchkin – laat kattenliefhebbers aan beide kanten sissen of het ras erkend moet worden. Hoewel de meeste nieuwe rassen periodes van weerstand moeten doorstaan ​​voordat acceptatie kan plaatsvinden, is de strijd om dit ras bijzonder lang en hevig geweest omdat het vragen oproept over waar de unieke variëteit eindigt en de gruwel begint. Dit punt is eerder naar voren gebracht binnen de kattenfantasie met betrekking tot rassen zoals de Sphynx en de Manx, nu algemeen aanvaarde rassen.

Katten met korte benen zijn al in de jaren dertig in Engeland gedocumenteerd. Volgens gegevens overleefden deze kortbenige katten vier generaties voordat de Tweede Wereldoorlog zijn tol eiste van de kattenpopulatie in Europa. Een dergelijke kat werd ook gemeld in de Sovjet-Unie in de jaren 1950 en werd de “Stalingrad Kangaroo Cat” genoemd vanwege zijn neiging om rechtop te gaan zitten op zijn hurken. Maar het ras zoals we dat nu kennen, begon in Louisiana, VS.

In 1983 ontdekte muziekleraar Sandra Hochenedel uit Rayville, Louisiana twee katten die zich verstopten onder een pick-up truck waar ze in het nauw waren gedreven door een hond. Hochenedel redde de katten en nam ze mee naar huis, en merkte later drie dingen op: beide waren vrouwelijk, beiden waren zwanger en beiden hadden korte, gedrongen benen op lichamen van normale grootte. Ze hield Blackberry, de zwartharige kat, en gaf Blueberry, de grijsharige kat, weg. Wat er met Blueberry is gebeurd, is onbekend; alle huidige geregistreerde Munchkins zijn terug te voeren op Blackberry en een van haar zonen.

Toen Blackberry haar nest had, ontdekte Hochenedel dat Blackberry zowel korte als gewone langbenige kittens had gebaard. Een van de kittens, een knappe mannelijke Hochenedel, genaamd Toulouse naar de Franse schilder Toulouse-Lautrec, die vanwege een botziekte een torso van volwassen formaat had, maar benen van kinderformaat. Hochenedel gaf Toulouse aan Kay LaFrance, een vriend die in Monroe, Louisiana woonde. Met behulp van Toulouse vestigde LaFrance haar eigen kolonie Munchkins op haar plantage in Louisiana. Omdat de katten van LaFrance vrije toegang tot het buitenleven kregen en niet werden veranderd, ontwikkelde zich rond Monroe een halfwilde populatie Munchkins, waar ze met hun langbenige vrienden heel goed konden concurreren op het gebied van prooi en paarmogelijkheden. Blackberry verdween na slechts een paar nestjes te hebben gehad, maar haar genetische erfenis bleef bestaan. Aangezien LaFrance de zoon van Blackberry toestond, Toulouse, om ongewijzigd rond te dwalen, leefde in korte tijd een flinke populatie kortbenige katten op het terrein van LaFrance. Omdat katten in de hitte weinig geven om de beenlengte van hun partners (of veel van iets anders), hadden Toulouse en zijn kortbenige nakomelingen er geen moeite mee om met hun rivalen met langere benen te strijden voor hun partners.

Hochenedel en LaFrance, die zagen hoe goed de katten het alleen deden, dachten dat dit het begin zou kunnen zijn van een nieuw ras. Ze noemden het ras naar de kleine mensen van Munchkinland uit de klassieke film The Wizard of Oz uit 1939 en namen contact op met Dr. Solveig Pflueger, MD, Ph.D., allbreed-jurylid en voorzitter van de genetica-commissie van TICA. Dr. Pflueger heeft een onderzoek uitgevoerd om de overerving en expressie van de korte benen van de Munchkin te beoordelen. Ze ontdekte dat een autosomaal dominant gen (een dominant gen op een chromosoom dat geen geslachtschromosoom is) ervoor zorgde dat de lange botten van de benen korter waren dan normaal, en dat de mutatie blijkbaar spontaan was opgetreden in de kattengenenpool. Bezorgd dat deze katten spinale disfunctie, degeneratieve schijfziekte of heupdysplasie zouden hebben, zoals de kortbenige teckel, Corgi, en Basset Hound hondenrassen, de fokkers lieten de ruggengraat van een aantal Munchkins onderzoeken en röntgenfoto’s maken door David Biller, DVM, hoofd van de radiologie aan het College of Veterinary Medicine van de Kansas State University. Er werden geen problemen ontdekt, maar destijds was het ras zo nieuw en de bloedlijnen zo beperkt dat de onderzoeken niet als definitief werden beschouwd. Onafhankelijk van deze fokkers werd hun oudste Munchkins geröntgend en onderzocht op tekenen van gewrichts- of botproblemen. Er werden geen problemen gevonden, maar tegenstanders wezen erop dat afwezigheid van bewijs geen bewijs van afwezigheid was, aangezien de oudste Munchkin op dat moment pas dertien jaar oud was en de anderen nog steeds jonger waren. hoofd radiologie aan het College of Veterinary Medicine van de Kansas State University. Er werden geen problemen ontdekt, maar destijds was het ras zo nieuw en de bloedlijnen zo beperkt dat de onderzoeken niet als definitief werden beschouwd. Onafhankelijk van deze fokkers werd hun oudste Munchkins geröntgend en onderzocht op tekenen van gewrichts- of botproblemen. Er werden geen problemen gevonden, maar tegenstanders wezen erop dat het ontbreken van bewijs geen bewijs van afwezigheid was, aangezien de oudste Munchkin op dat moment pas dertien jaar oud was en de anderen nog steeds jonger waren. hoofd radiologie aan het College of Veterinary Medicine van de Kansas State University. Er werden geen problemen ontdekt, maar destijds was het ras zo nieuw en de bloedlijnen zo beperkt dat de onderzoeken niet als definitief werden beschouwd. Onafhankelijk van deze fokkers werd hun oudste Munchkins geröntgend en onderzocht op tekenen van gewrichts- of botproblemen. Er werden geen problemen gevonden, maar tegenstanders wezen erop dat afwezigheid van bewijs geen bewijs van afwezigheid was, aangezien de oudste Munchkin op dat moment pas dertien jaar oud was en de anderen nog steeds jonger waren.

Hochenedel en LaFrance schreven de eerste rasstandaard en stelden een fokprogramma op. Andere fokkers sloten zich al snel aan bij hun doel en richtten hun eigen Munchkin-fokprogramma’s op. In 1991 werd de Munchkin aan het publiek voorgesteld tijdens de landelijk uitgezonden INCATS TICA-show in Madison Square Garden in New York City, met zowel bijval als verzet. Ze probeerden toen met TICA erkenning te krijgen voor de Munchkin, maar werden afgewezen omdat er niet genoeg bekend was over het ras. In 1994 probeerden de Munchkin-fokkers het opnieuw en deze keer werd het ras in september van dat jaar opgenomen in het ontwikkelingsprogramma van TICA voor het nieuwe ras. TICA’s New Breed-ontwikkelingsprogramma staat onder toezicht van TICA’s genetica-commissie, die de stambomen bijhoudt en de fokstatistieken bijhoudt naarmate een ras zich ontwikkelt, inclusief de outcrosses die zijn gebruikt om het ras te ontwikkelen. Dit programma bevestigde dat het gen voor de korte benen dominant was; elke kat die het gen bezit, heeft de verkorte poten en kan de eigenschap doorgeven aan zijn nakomelingen. Met ingang van 1 mei 1995 werd de Munchkin erkend als New Breed and Color (NBC) -status in TICA.

Toen de aanvaarding werd aangekondigd, nam een ​​van de jarenlange TICA-leden haar tienjarige juryfunctie op, waarbij ze zei dat het ras een belediging was voor elke fokker met ethiek. Anderen deelden haar gevoelens, omdat ze van mening waren dat de korte benen in de toekomst verlammende rug-, heup- en beenproblemen zouden veroorzaken, hoewel er geen bewijs was dat de Munchkin vatbaar is voor dergelijke problemen. Andere keurmeesters en liefhebbers waren echter toleranter of ruimdenkend en veel kattenliefhebbers waren enthousiast over het nieuwe ras. Negatieve opvattingen over Munchkins komen vaker voor bij katten dan bij het grote publiek, zeggen fokkers. Ironisch genoeg droeg de controverse rond het ras bij aan de groeiende populariteit. Vanwege artikelen in The Wall Street Journal, People en andere publicaties, de vraag naar de sportwagen van de kattenliefhebber nam toe totdat fokkers moeite hadden om aan de vraag te voldoen. De wachtlijsten waren lang en het aanbod beperkt. De sportwagen van de kattenliefhebber beval ook de prijzen van sportwagens en fokkers waren bezorgd dat gewetenloze mensen zouden profiteren van de populariteit van de Munchkin en onethische fok praktijken in de achtertuin zouden gebruiken.